Rana po cesarce – jak wygląda, jak dbać, jak długo się goi?

Rana po cięciu cesarskim jest zabezpieczona opatrunkiem. Ważne jest, aby na początku jej nie moczyć. Podczas pierwszej kąpieli należy zabezpieczyć opatrunek, np. ręcznikiem. Jeśli opatrunek zostanie zdjęty, zaleca się przemywanie rany około 2–3 razy dziennie wodą z niewielką ilością hipoalergicznego preparatu do mycia ciała. Okolicę rany należy osuszać jednorazowym ręcznikiem papierowym. Ważne jest również wietrzenie rany.
Istotne jest noszenie wysokich majtek bawełnianych. W pierwszych dniach po operacji może pojawić się wyciek z rany, co jest normalnym zjawiskiem. Aby przyspieszyć gojenie rany po cesarce, warto spryskiwać miejsce nacięcia środkiem dezynfekującym.
Jeśli do zszycia rany zastosowano szwy nierozpuszczalne, po około 6–8 dniach od operacji powinny być zdjęte. Rana po cięciu cesarskim powinna zagoić się po około 4–6 tygodniach. Najpierw blizna ma kolor czerwony, następnie robi się różowa, po czym ostatecznie jest trochę jaśniejsza od reszty skóry. Jeśli rana staje się coraz bardziej czerwona, obrzęknięta i sączy się z niej znaczna ilość wydzieliny, trzeba udać się do lekarza.

Higiena intymna w połogu po cesarce a odchody poporodowe

W połogu po cesarskim cięciu, podobnie jak po porodzie siłami natury, pojawia się krwista wydzielina z pochwy, czyli tzw. odchody połogowe. Na początku wydzielina ma charakter krwisty (4–7 dni), następnie staje się różowa, potem brązowa i na koniec śluzowa. Po około 4–6 tygodniach po porodzie wydzielina powinna zniknąć.
W okresie połogu kluczową rolę odgrywa prawidłowa higiena intymna. Należy używać bawełnianych podpasek i zmieniać je bardzo często, nawet co 2 godziny. Przemywanie krocza po porodzie powinno odbywać się 3–4 razy dziennie pod bieżącą wodą z dodatkiem delikatnego płynu do higieny intymnej. Przed i po każdej zmianie podpaski należy dokładnie myć ręce. Nieprzestrzeganie powyższych zasad higieny może doprowadzić do rozwoju stanu zapalnego krocza.

Jak karmić piersią po cesarskim cięciu?

Przez pierwsze kilka dni po cięciu cesarskim kobieta może mieć trudności z karmieniem piersią. Wtedy tez z reguły potrzebna jest pomoc położnej bądź doradcy laktacyjnego.
Najwygodniejsza pozycją do karmienia piersią po cesarce jest pozycja leżąca, tj. kobieta kładzie się na boku i przystawia maluszka do piersi. Można też wybrać pozycję spod pachy. Ważne jest, aby nie kłaść maluszka na obolały brzuch.
Problemy z laktacją po cesarce są dość typowe. Choć na początku produkcja mleka jest niewielka, nie należy się tym przejmować, gdyż maluchowi na pewno go starcza. Regularne przystawianie dziecka do piersi spowoduje naturalne zwiększenie laktacji.

Zalecenia po cesarce – o czym pamiętać po CC?

Po cięciu cesarskim kobieta powinna dbać o siebie i unikać nadmiernego wysiłku. Aby szybko wrócić do pełnej formy należy przestrzegać kilku zasad.
Branie malucha na ręce powinno odbywać się z pozycji stołu, tak aby maksymalnie odciążyć mięśnie brzucha.
Sięgając po coś, np. z podłogi, należy ugiąć kolana i przykucnąć.
Niewymagające ćwiczenia fizyczne można rozpocząć najwcześniej dwa miesiące po operacji.
Przez kilka tygodni po porodzie nie należy dźwigać żadnych ciężarów np. siatek z zakupami.
Pierwsze spacery z maluchem nie powinny trwać zbyt długo.
Współżycie po cesarce można rozpocząć około 6 tygodni po operacji, aż ustaną odchody połogowe.

 

Odchody połogowe – jak wyglądają, ile trwają, kiedy do lekarza?

Odchody połogowe to rodzaj wydzieliny z pochwy, dzięki której macica może oczyścić się, a następnie obkurczyć po porodzie. Intensywność, kolor czy charakter odchodów po cesarce i po porodzie naturalnym pozwala ocenić, czy połóg przebiega prawidłowo. Jak wyglądają odchody poporodowe? Ile trwają? Jakie objawy powinny skłonić nas do wizyty u lekarza?

Odchody połogowe – wydzielina z pochwy po porodzie

Odchody połogowe, nazywane również odchodami poporodowymi, to jedno z fizjologicznych zjawisk, które występuje po porodzie. W okresie połogu dochodzi do zmian, które mają doprowadzić organizm kobiety do stanu sprzed ciąży. Odchody poporodowe są wynikiem oczyszczania i obkurczania mięśnia macicy. W skład wydzieliny z dróg rodnych wchodzi krew, resztki błony śluzowej jamy macicy oraz resztki błon płodowych. Krew pochodzi z miejsca w którym było łożysko. To, jak długo krwawi się po porodzie, zależy od czasu potrzebnego na obkurczenie macicy.
O tym, czy odchody połogowe są skąpe, czy obfite decydują indywidualne uwarunkowania kobiety. Na pewno intensywność krwawienia zależy od tego, czy poród odbył się siłami natury, czy mamy do czynienia z połogiem po cesarce. Wpływ na intensywność krwawienia połogowego ma również to, czy w trakcie porodu doszło do jakichś powikłań.

Warto zwrócić uwagę na to, że intensywniejsze odchody po porodzie występują u kobiet karmiących piersią. Proces oczyszczania się macicy nasila się również podczas wysiłku fizycznego. Ilość wydzieliny połogowej waha się od 200 do 500 ml na dobę.

Jak wyglądają i ile trwają odchody poporodowe?

Jak wyglądają odchody połogowe? Przez pierwsze 3 do 7 dni odchody poporodowe są krwiste, przypominają obfitą miesiączkę. W tym okresie mogą również pojawić się skrzepy krwi. W miarę upływu czasu odchody zmieniają kolor oraz intensywność.
Po około 7 dniach wydzielina blednie, staje się różowa. Następnie pojawia się brązowa wydzielina z pochwy. Około trzeciego tygodnia połogu wydzielina staje się biaława i ma charakter śluzowy. Około szóstego tygodnia po urodzeniu dziecka odchody zanikają całkowicie. U kobiet, które nie karmią piersią, może pojawić się pierwsza miesiączka po porodzie.

Odchody połogowe a higiena – jak dbać o krocze po porodzie?

W okresie połogu należy odpowiedni dbać o higienę okolic intymnych. Wydzielina poporodowa zawiera liczne bakterie, które mogą być bardzo dobrą pożywką dla bakterii znajdujących się w okolicach odbytu. Brak odpowiedniej higieny krocza po porodzie jest czynnikiem ryzyka wystąpienia stanu zapalnego.
Odchody po porodzie wymagają zastosowania specjalnych podpasek lub wkładek poporodowych. Podpaski te są większe i bardziej przewiewne niż te, które stosuje się podczas menstruacji. Bardzo pomocne będzie stosowanie podkładów poporodowych, szczególnie w przypadku, kiedy kobieta miała nacięte krocze. Wtedy też zalecane jest jak najczęstsze wietrzenie okolic intymnych. Należy często wymieniać podpaski, co pomoże zapobiec namnażaniu się bakterii.

W połogu nie należy stosować tamponów, gdyż mogą one doprowadzić do zatrzymania odchodów połogowych.
Do mycia należy używać delikatnego żelu do higieny intymnej. Po każdej wizycie w toalecie należy przemywać okolice krocza letnią wodą. Po skorzystaniu z toalety należy dokładnie myć ręce, co zapobiegnie przenoszeniu się bakterii.

Odchody po porodzie – obfite, skąpe, ze skrzepami – kiedy do lekarza?

Oczyszczanie się jamy macicy oraz jej obkurczanie powinno zakończyć się około 6. tygodnia po porodzie. Jeśli odchody, po upływie tego czasu, wciąż występują, może to świadczyć o zaburzonym procesie regeneracji błony śluzowej macicy i należy zgłosić się do lekarza. Niepokojąca jest również sytuacja, kiedy ustępujące już odchody połogowe nasilają się.

Nieprawidłowym objawem są zbyt obfite odchody połogowe, tj. o objętości przekraczającej 500 ml na dobę po porodzie siłami natury i ponad 1000 ml na dobę po cięciu cesarskim. Może to wskazywać na krwotok poporodowy i jest to stan, kiedy życie kobiety może być zagrożone, dlatego należy jak najszybciej udać się do szpitala.

Nieprawidłowym objawem są także skąpe odchody poporodowe lub ich całkowity brak. Do zatrzymania odchodów może dojść w wyniku niedrożności kanału szyjki macicy, który może zostać zablokowany przez resztki błon płodowych. W takim wypadku istnieje zagrożenie rozwoju infekcji wewnątrzmacicznej.

Nieprawidłowym zjawiskiem wymagającym wizyty u lekarza jest wystąpienie dużych skrzepów. Może to wynikać z zaburzeń obkurczania się mięśnia macicy, urazów szyjki macicy lub tkanek krocza oraz z pozostawionych resztek łożyska w jamie macicy.

 

Jak wygląda połóg po cesarce, a jak po porodzie naturalnym?

Połóg jest to okres po ciąży oraz porodzie, który trwa do 6 tygodni po urodzeniu dziecka. Połóg po cesarce różni się od tego, jaki następuje po porodzie naturalnym. Różnice dotyczą nasilenia dolegliwości bólowych, czasu potrzebnego na obkurczenie macicy czy wyglądów odchodów połogowych/ Co warto wiedzieć na temat połogu po cesarskim cieciu?

Cesarskie cięcie – kiedy można wstać po zabiegu?

Bez wątpienia połóg po cesarce wygląda nieco inaczej niż po urodzeniu dziecka siłami natury. Różnice są widoczne w przypadku dolegliwości poporodowych oraz w przypadku powrotu do formy świeżo upieczonej mamy.
Wykonanie cięcia cesarskiego wiąże się z podaniem znieczulenia. Po kilku godzinach od operacji znieczulenie przestaje działać, wtedy też kobieta zaczyna odczuwać ból okolic rany po cięciu cesarskim. Ból po cesarce ten może być silny lub słabszy, mniej dotkliwy. Na pewno jego stopień zależy w tym wypadku od stanu zdrowia kobiety, jej progu bólowego oraz od tego, w jaki sposób zakończyły się poprzednie ciąże. W tym okresie podawane są kobiecie środki przeciwbólowe, które w żaden sposób nie szkodzą jej nowonarodzonemu dziecku.

Jeśli chodzi o powrót do pełnej sprawności ruchowej po porodzie, to znacznie szybciej odbywa się on po porodzie naturalnym niż po cięciu cesarskim. Jeśli operacja przebiegała w znieczuleniu podpajęczynówkowym, kobieta powinna leżeć na płasko przez co najmniej kilka godzin co pozwoli zapobiec silnym bólom głowy. Ponadto po takim znieczuleniu kobieta może odczuwać wyjątkowe zimno, może wystąpić drżenie całego ciała. Po znieczuleniu ogólnym mogą pojawić się nudności, wymioty, osłabienie oraz ból gardła po intubacji.
Po cięciu cesarskim w znieczuleniu ogólnym lub zewnątrzoponowym personel medyczny uruchamia pacjentkę po kilku godzinach. Bardzo ważne jest aby w miarę możliwości jak najszybciej kobieta usiadła, a potem wstała. Uruchomienie w jak najkrótszym czasie zapobiega powstaniu zakrzepów w naczyniach.

Problemy z wypróżnianiem po cesarce – jak sobie radzić?

Po porodzie poprzez cięcie cesarskie kobieta jeszcze przez kilka godzin ma założony cewnik do pęcherza moczowego, który zostanie usunięty po uruchomieniu. Po wyjęciu cewnika mogą wystąpić problemy z oddaniem moczu, co jest całkowicie normalne. Aby sobie pomóc, należy polać krocze letnią wodą lub puścić wodę w kranie, gdyż szum wody może okazać się pomocny w oddaniu moczu.

Dość typowe są także problemy z wypróżnianiem po cesarce. Należy wówczas zadbać o to, by przyjmować dużo płynów oraz aby w diecie było jak najwięcej błonnika. Jednak zaraz po zabiegu, z uwagi na zaburzoną czynność jelit, nie należy przyjmować pokarmów. Po porodzie siłami natury kobieta właściwie od razu może spożyć posiłek.

Trudności z wypróżnieniem mogą również występować po porodzie siłami natury. Dotyczy to przede wszystkim kobiet, które miały zszywane krocze, a które obawiają się o wytrzymałość szwów. W takiej sytuacji również kluczową rolę odgrywa dieta oraz aktywność fizyczna.

Ile trwa obkurczanie macicy po cesarskim cięciu?

Po porodzie operacyjnym zostają uszkodzone powłoki brzuszne, natomiast w macicy zachodzą zmiany takie same jak po porodzie fizjologicznym tj. pojawiają się odchody połogowe oraz skurcze i ból w podbrzuszu.
Ciężarna macica przed waży porodem około 1,5 kg. W czasie 6 tygodni połogu dochodzi do inwolucji mięśnia macicy (zwijania), który wraca do stanu oraz rozmiaru sprzed ciąży (ok. 50 g). Zwijanie się mięśnia macicy powoduje dolegliwości bólowe, które zwykle są najsilniejsze w pierwszych dniach po porodzie.
Najsilniejszy ból macicy może być odczuwany podczas karmienia piersią, ponieważ wtedy jest wydzielana oksytocyna, która powoduje nie tylko wypływ mleka lecz również wzmaga skurcze mięśnia macicy. Jeśli ból jest bardzo nieprzyjemny, do trzech razy dziennie można zażyć lek przeciwbólowy, np. po paracetamol.
Proces obkurczania macicy po cesarce może trwać trochę dłużej i może być bardziej bolesny niż u kobiet, które rodziły o własnych siłach.

Jak wyglądają odchody połogowe po cesarce?

Po porodzie w wyniku skurczów dochodzi do oczyszczania się macicy, dlatego też można zaobserwować wydzielinę z dróg rodnych tzw. odchody połogowe. Przez 3 do 7 dni są one krwiste, mogą również pojawiać się skrzepy krwi z pochwy. Po upływie ok. 7 dni odchody stają się różowe, a następnie brązowe. Po kilkunastu dniach odchody połogowe mają charakter śluzowy, a po ok. 6 tygodniach zanikają.
Odchody po cięciu cesarskim są mniej obfite niż po porodzie naturalnym. Jeśli krwawienie jest skąpe lub zupełnie zanikło, należy skonsultować się z lekarzem, który poda leki obkurczające macicę. Warto podkreślić, że aktywność fizyczna i karmienie piersią znacznie przyspieszają oczyszczanie się macicy. Ważne także, aby w okresie połogu nie stosować tamponów, tylko zwykłe, bawełniane podpaski.

Jak pielęgnować ranę po cesarskim cięciu?

Pobyt w szpitalu po cięciu cesarskim (zwykle od 3 do 6 dni) jest dłuższy niż po porodzie fizjologicznym, co sprzyja prawidłowemu leczeniu i gojeniu się rany. Rana po cesarce jest zabezpieczona opatrunkiem, który zwykle jest zdejmowany w 3 dobie po operacji. Podczas mycia się należy osłonić opatrunek, tak aby w miarę możliwości nie uległ zamoczeniu. Bardzo ważne jest, aby dbać o prawidłową higienę okolic rany, tj. często ją wietrzyć oraz nosić bawełniane, wysokie majtki, takie, aby ich gumka znajdowała się nad raną.
Jeśli podczas operacji użyto szwów nierozpuszczalnych, to koło 8 doby po porodzie zostają one usunięte. Bliznę po cesarce najlepiej myc wodą z mydłem (zaleca się szare) oraz osuszać jednorazowym ręcznikiem papierowym. Na początku blizna po cesarskim cięciu może pobolewać, potem zaczyna swędzieć, co jest objawem gojenia się tkanek. Jeśli blizna zacznie się zmieniać tj. stanie się zaczerwieniona, bolesna, opuchnięta się z lekarzem.

Jak wygląda karmienie po cesarce?

Przez pierwsze kilka dni od zabieg karmienie piersią po cesarskim cięciu może sprawiać pewne trudności. Bez wątpienia świeżo upieczona mama będzie potrzebowała pomocy w przystawieniu dziecka do piersi oraz w znalezieniu dobrej pozycji do karmienia. Na początku produkcja mleka jest niewielka, lecz wystarczająca aby pokryć potrzeby noworodka.

Około 3 doby po porodzie występuje tzw. nawał mleczny, czyli zjawisko kiedy produkcja mleka jest największa. Wtedy też należy jak najczęściej przystawiać malucha do piersi.

Najczęściej w drugiej dobie po operacji dziecko jest już razem z mamą na sali. Opieka nad noworodkiem może być dość trudna i męcząca szczególnie dla kobiety po cięciu cesarskim. W takiej sytuacji najlepiej poprosić o pomoc położną.

Pełny powrót do formy po cięciu cesarskim następuje po około dwóch miesiącach.”

To jeszcze nie koniec

Chwilę po przyjściu na świat maluch układany jest na brzuchu mamy. Pierwszy kontakt ma ogromne znaczenie dla nowo narodzonego dziecka. Skóra mamy ogrzewa noworodka, reguluje się też oddech i tętno. Dla kobiety pierwsze chwile z dzieckiem w ramionach to często niezapomniana chwila i jeden z ważniejszych momentów w życiu.
W tym czasie odbywa się również przecięcie pępowiny. Jeśli na sali jest świeżo upieczony tata, często to op ma okazję symbolicznie odciąć dziecko od łona mamy. Chwile później rodzi się również łożysko. Jego wydalenie z organizmu kobiety nie powinno trwać dłużej niż godzinę. Z dróg rodnych usuwane są również wody płodowe. Często zdarza się intensywne krwawienie, które ogranicza się za pomocą zastrzyku z lekiem obkurczającym macicę.
Czwarty, ostatni okres porodu trwa dwie godziny. To tzw. wczesny połóg. W tym okresie macica powoli obkurcza się, a lekarze i położna dokonują badania dróg rodnych kobiety, w celu wykrycia ewentualny nieprawidłowości, pęknięć krocza, czy szyjki macicy. Jeśli w drugiej fazie porodu konieczne było wykonanie nacięcia, teraz lekarz je zszyje.

Nie zawsze idzie zgodnie z planem

Nie ma gwarancji, ze nasz poród będzie miał modelowy przebieg. W trakcie akcji porodowej dziecko może ułożyć się w pozycji, która blokuje dalsze przemieszczanie się w kanale rodnym. Zdarzają się również zaburzenia tętna, osłabienie skurczów, niedotlenienie. W takich przypadkach lekarze mogą podjęć decyzję o wykonaniu cesarskiego cięcia. Może również okazać się, że niezbędny będzie tzw. poród kleszczowy, czy z wykorzystaniem próżniociągu (vacuum). Stąd przygotowując się do porodu warto poznać nie tylko fizjologiczny przebieg najważniejszego momentu w życiu rodziców, ale również przyczyny i konsekwencje potencjalnych interwencji medycznych. Łatwiej zrozumieć nam wówczas decyzje lekarzy, czy zadawać konkretne pytania, gdy coś nas niepokoi. Uzbrojeni w wiedzę o mechanizmie porodu stajemy się partnerami personelu medycznego, ułatwiając pracę wszystkim stronom zaangażowanym w przyjście na świat naszego dziecka.

Różnice między porodem naturalnym i indukowanym

Poród to wydarzenie, na które czekasz przez całą ciążę. No dobra, może nie na sam poród, ale na małą osóbkę, którą dzięki niemu powitasz. Niemniej jednak, jest to finał, którego nie unikniesz. Jak będzie wyglądał? Czy zaczniesz rodzić w terminie, czy zaskoczy Cię wcześniej, a może nadejdzie planowany termin i nadal nic nie będzie się działo? A jeśli tak, co wtedy? Wtedy, być może czeka Cię wywołanie porodu, czyli indukcja. Czy poród siłami natury różni się od indukowanego? Zobacz.

Poród, niezależnie od tego, co go zapoczątkuje, prowadzi do wydania na świat wyczekiwanego maleństwa. I choć mechanizm jest taki sam, a wiele osób nie zdaje sobie z tego sprawy, takie porodu różnią się od siebie przebiegiem.

Jednym ze sposobów wywołania porodu jest podanie oksytocyny (syntetycznego hormonu wywołującego skurcze) za pośrednictwem kroplówki. Syntetyczna oksytocyna podana w trakcie porodu nie działa w identyczny sposób, jak naturalny hormon wydzielany przez kobiece ciało. Po pierwsze, sztucznie wywołane skurcze różnią się od naturalnych. Te różnice mogą znacząco wpłynąć na dziecko. Na przykład, gdy podana dawka syntetycznej oksytocyny jest zbyt duża, fale skurczów mogą następować bezpośrednio jedna po drugiej, co podnosi napięcie spoczynkowe macicy. Taka nadmierna stymulacja (hiperstymulacja) może pozbawić dziecko koniecznych zapasów krwi oraz tlenu i wywołać zaburzenia czynności serca płodu, zagrożenie dla płodu (co prowadzi do cesarskiego cięcia), a nawet pęknięcie macicy. Te objawy wywołane są wysokim poziomem oksytocyny we krwi, spowodowanym podaniem syntetycznego hormonu kobiecie rodzącej. Oszacowano, że przeciętne dawki stosowane do wywołania lub przyspieszenia postępu porodu sprawiają, że poziom oksytocyny u kobiety będzie 130 do 570 razy wyższy niż ten, który jej ciało wyprodukowałoby naturalnie. Bezpośrednie pomiary tego nie potwierdzają, gdyż poziom hormonu jest bardzo trudny do zmierzenia. Inni badacze sugerują, że podawanie ciągłe tego hormonu przez kroplówkę bardzo różni się od jego naturalnej pulsacyjnej sekrecji i może być odpowiedzialne za niektóre problemy związane z porodem.

Oksytocyna oksytocynie nie równa

Oksytocyna uwalniania podczas porodu naturalnego rozprzestrzenia się po organizmie kobiety falami, a jaj natężenie stopniowo się zwiększa, dzięki czemu siła i częstotliwość skurczy rośnie w czasie. Kobieta ma możliwość na „złapanie oddechu” między skurczami i lepsze przygotowanie się do finału. Podawanie oksytocyny podczas indukcji porodu nie daje gwarancji na tą płynność wzrostu intensywności akcji skurczowej. Organizmy matki i dziecka może nie być gotowy na tak gwałtowne zmiany, przez co rośnie poziom stresu.

Czy ból zawsze „boli” tak samo?

Inny jest ból, ale o tym tak naprawdę mogą się przekonać jedynie kobiety, które przeszły zarówno poród siłami natury, jak i indukowany. Z czego wynika ta różnica? To znowu kwestia oksytocyny. Ta uwalniana naturalnie wypływa na receptory bólowe, na co mózg odpowiada wysłaniem przeciwbólowych endorfin. Sztucznie podawana oksytocynie nie potrafi dokonać tego samego – mózg nie zostaje poinformowany o konieczności uwolnienia endorfin, przez co ból jest bardziej odczuwalny.

Pozycja podczas porodu, a komfort rodzącej

Kiedyś przyjmowało się, że kobieta ma urodzić w pozycji klasycznej i już. Jednak, okazuje się, że nie każdej kobiecie tak jest najwygodniej. Zależy to od wielu czynników, z budową anatomiczną kobiety, tempem i stopniem zaawansowania porodu oraz ułożeniem dziecka włącznie. Pozycja do porodu odgrywa tu bardzo ważną rolę. Przy porodzie sn (siłami natury), kobieta zazwyczaj może wybrać dowolną pozycję, dostosowaną do tego, w jakiej czuje się najbardziej komfortowo. W przypadku porodu indukowanego, możliwość poruszania się podczas akcji porodowej często jest znacznie ograniczona z powodu podłączonych urządzeń do monitorowania parametrów życiowych dziecka, czy kroplówki z oksytocyną.Ochrona przed niedotlenieniem
Według lekarzy, oksytocyna produkowana podczas porodu siłami natury przenika do mózgu dziecka i pomaga go chronić przed niedotlenieniem w czasie całego porodu. Syntetyczna oksytocyna zaburza zdolność do produkowania tej naturalnej.

Ryzyko powikłań poporodowych

Oksytocyna uwolniona w ostatnim etapie porodu odpowiada nie tylko zbudowanie więzi z dzieckiem, ale także minimalizuje krwawienie po porodzie, wydalenie łożyska oraz obkurczanie macicy i naczyń krwionośnych. Przy porodzie indukowanym dawkę określa się umownie, co może powodować, że krwawienie w połogu może być intensywniejsze i może trwać dłużej.
Nie ma co demonizować porodów indukowanych, zwłaszcza że niekiedy ingerencja medyczna jest konieczna, ale nie ulega wątpliwości, że poród zainicjowany naturalnie jest lepszy, rzadziej kończy się cesarskim cięciem, zazwyczaj trwa krócej i bywa mniej bolesny. A jeśli termin porodu masz już za sobą i nadal nic się nie dzieje, może warto sięgnąć po naturalne sposoby przyspieszania porodu?

A jakie Wy macie doświadczenia? Same zaczęłyście rodzić, czy Wasz poród był indukowany? A może macie na koncie oba rodzaje porodów? Czułyście różnicę?

Przyczyny porodów przedwczesnych

Porodem przedwczesnym nazywa się urodzenie dziecka przed 37 tygodniem życia dziecka. Częstotliwość występowania porodu przedwczesnego na świecie jest różna. Waha się od około 12% w krajach Afryki i Azji, do około 6% w Europie. W Polsce ma niecałe 7%. W ostatnich latach wzrosła liczba porodów przed terminem, głównie w krajach rozwiniętych. Dlaczego? Przeważnie z uwagi na częste wskazania medyczne do ukończenia ciąży, większą liczbę ciąż mnogich oraz zwiększający się odsetek kobiet rodzących po 35. roku życia.

Poród przed czasem to nadal zagrożenie

Pomimo tego, że medycyna cały czas rozwija się, lekarze wiedzą coraz więcej o człowieku, jak również o jego pojawianiu się na świecie, to poród przedwczesny nadal stanowi duże zagrożenie. Bo nie można konkretnie powiedzieć z jakiego powodu dochodzi do przedterminowych porodów. Nie ma też skutecznej, jednej metody, dzięki której możemy rozpoznać, leczyć i zapobiec ryzyku wcześniejszego porodu w 100%. Jaki ma to wpływ na dzieci przedwcześnie urodzone? Badania dowodzą, że wcześniaki częściej chorują, są hospitalizowane i narażone na występowanie chorób przewlekłych, wymagających długotrwałego leczenia. Im maleństwo urodzi się wcześniej, tym to ryzyko jest większe.

Jaka jest przyczyna wcześniejszego porodu?

Nie zawsze udaje się ustalić przyczynę i mechanizm wcześniejszego porodu. Najczęściej występującymi zaburzeniami, które go powodują to:

• stany zapalne i zakażenia,
• niedokrwienia łożyska i macicy,
• nadmierne rozciągnięcia macicy,
• stres,
• niedotlenienia płodu,
• ograniczenie wewnątrzmacicznego wzrastania płodu,
• oddzielenie się łożyska oraz procesów immunologicznych.

Przyszła mama również może się przyczynić do wystąpienia objawów porodu przed czasem. Najczęstsze czynniki wpływające na wzrost ryzyka urodzenia wcześniaka to:

• przebycie porodu przedwczesnego w przeszłości,
• palenie papierosów,
• picie alkoholu,
• zażywanie narkotyków,
• ciąża wielopłodowa,
• zapłodnienie pozaustrojowe,
• nadciśnienie tętnicze,
• cukrzyca,
• stres,
• urazy,
• wady anatomiczne macicy,
• nieprawidłowe odżywanie,
• zbyt młody lub zaawansowany wiek,
• wielokrotne poronienia,
• niedowaga lub nadwaga w ciąży (sprawdź przyrost wagi w ciąży).

Czy można leczyć poród przedwczesny?

Tak, stosuje się wówczas leczenie tokolityczne. Polega ono na hamowaniu przedwczesnej czynności skurczowej macicy. Tokolizę stosuje się wyłącznie wtedy, gdy jest ona korzystna i bezpieczna dla dziecka. Podaje się najczęściej kortykosteroidy (betametazon lub deksametazon), beta – mimetyki (fenoterol), atozyban, nifedypina, antybiotyki (głównie amoksycylina i erytromycyna).  Przeciwwskazaniem do tokolizy są:

• wada letalna płodu,
• rzucawka,
• zapalenie błon płodowych,
• krwawienie z dróg rodnych,
• zagrożenie wewnątrzmaciczne płodu.

Można też starać się zapobiegać porodowi przedwczesnemu. Robi się to za pomocą:

• założenia szwu okrężnego w górnej części szyjki macicy,
• założenia pessaria szyjkowego (wymodelowanej kształtki założonej na szyjkę macicy),
• ultrasonograficznego monitorowania szyjki macicy, podawania progesteronu (drogą dopochwową lub domięśniową).

Podsumowując, pomimo postępu medycy nie możemy zapomnieć, że poród przedwczesny jest zagrożeniem dla dziecka. Organizmy maluszków urodzonych przedwcześnie nie są jeszcze w pełni rozwinięte, a co za tym idzie wyjątkowo narażone na urazy oraz niedotlenienie przy porodzie. Niestety pomimo dużego postępu w opiece neonatologicznej, nie udało się wyeliminować częstotliwości występowania porodów przed czasem. Należy zatem zwrócić uwagę na zapobieganie takim porodom oraz selekcję kobiet najbardziej narażonych na tego rodzaju porody.”

Jakich owoców unikać lub nie jeść w ciąży?

Wiele ciężarnych kobiet zastanawia się, jak powinna wyglądać ich codzienna dieta i które produkty powinny spożywać. Należy pamiętać, że w tym przypadku jedzenie niektórych owoców jest niewskazane. Czego nie jeść w ciąży? Które owoce należy ograniczyć lub wykluczyć z diety ciężarnej?

• Winogrona w ciąży – owoce zawierające flawonoidy chroniące układ sercowo- naczyniowy. Podczas ciąży wpływają na właściwe ukrwienie łożyska. Zawartość błonnika i witamin z grupy B korzystnie wpływają na tempo przemiany materii. Winogrona zawierają spore ilości węglowodanów, dlatego ich spożycie powinno być mniejsze niż innych owoców – szczególnie jeśli mamy do czynienia z cukrzycą ciężarnych.
• Truskawki w ciąży – są bogatym źródłem witaminy C, niestety posiadają silne działanie alergizujące, stąd nalezą do grupy owoców, których spożycie powinno podlegać ograniczeniu podczas ciąży.

Do tej grupy zaliczają się także owoce cytrusowe (cytrusy w ciąży) – grejpfruty, pomarańcze, mandarynki – stanowią one dobre źródło witaminy C, A i potasu, ale mogą wywoływać alergię u dziecka. Nie trzeba eliminować ich z diety, jednak należy zachować umiar w ich spożywaniu.

Herbata w ciąży – czarna, czerwona, zielona czy ziołowa?

Wiele kobiet zastanawia się, jakie herbaty w ciąży powinny wybierać. Należy pamiętać, że niektóre rodzaje utrudniają wchłanianie składników mineralnych oraz witamin – np. zielona herbata ogranicza przyswajanie kwasu foliowego cennego w przypadku ciężarnych. Co pić w ciąży? Która herbata jest najlepsza dla ciężarnej – czerwona, czarna, Rooibos? Czy picie naparów z ziół w ciąży (np. szałwii) jest bezpieczne?

Herbata w ciąży – czy jej picie jest bezpieczne?

Wśród powszechnie wypijanych herbat należy wymienić: zieloną, czerwoną i czarną (poddaną fermentacji). Nie jest konieczne całkowite ograniczenie ich spożycia w okresie ciąży, jednak zaleca się rezygnację głownie z mocnej czarnej herbaty. Czerwoną należy zastąpić wodą mineralną, herbatami ziołowymi i naturalnymi sokami warzywno-owocowymi.
Spożywanie herbaty w ciąży powinno być umiarkowane. Dotyczy to zarówno naparu z czarnej, jak i zielonej herbaty. Do zalet napoju zalicza się często właściwości antyoksydacyjne oraz poprawę samopoczucia. Nie bez znaczenia jest rodzaj spożywanej herbaty w okresie ciąży. Niektóre gatunki wywierają dobroczynne działanie na zdrowie kobiety i rozwijającego się płodu – inne natomiast mogą oddziaływać niekorzystnie.
Wadą naparów herbaty jest obecność związków, których nadmiar może wpływać niekorzystnie na organizm oraz zaburzać przyswajalność związków zapewniających prawidłowy rozwój płodu. W okresie ciąży, a także karmienia piersią, zaleca się umiar wynikający głównie z powodu ograniczania przez niektóre herbaty wchłaniania witamin i składników mineralnych.

Czy można pić czarną herbatę w ciąży?

Czarna herbata zawiera teinę o działaniu bardzo podobnym do kofeiny obecnej w kawie. Jej znaczne spożycie powoduje wzrost ciśnienia tętniczego krwi oraz tętna, co może wpływać niekorzystnie na samopoczucie kobiety oraz rozwijający się płód.
W herbacie czarnej obecne są również garbniki – związki te odznaczają się korzystnym działaniem dla organizmu, z drugiej strony jednak prowadzą do ograniczania wchłaniania: witamin A, B12, kwasu foliowego, cynku, żelaza, wapnia, magnezu, czyli składników niezwykle cennych dla prawidłowego rozwoju dziecka i prawidłowego przebiegu ciąży.

Zielona herbata w ciąży a kwas foliowy

Picie zielonej herbaty podczas ciąży nie jest przeciwwskazane, jednak należy zachować umiar. Napar z herbaty zielonej wykazuje wiele cennych właściwości, jak np. neutralizacja wolnych rodników w organizmie.
Stanowi również źródło minerałów i witamin, delikatnie pobudza, a przy tym nie podrażnia błony śluzowej żołądka Należy przy tym pamiętać, że – podobnie jak herbata czarna – powoduje ograniczenie przyswajania kwasu foliowego niezwykle istotnego dla zdrowia dziecka.

Rooibos czy czerwona herbata – co pić w ciąży?

Rooibos określana jest czasem mianem czerwonej herbaty – nie należy jednak mylić tych dwóch terminów. Herbata czerwona Pu-Erh to napar poddany dodatkowej fermentacji i przygotowany z liści krzewu herbacianego. Doskonale sprawdza się jako herbata wspomagająca odchudzanie, natomiast nie jest polecana dla przyszłych matek, ponieważ przyczynia się do znacznego wypłukiwania witamin i minerałów z organizmu.
Herbata Rooibos jest naparem z liści czerwonokrzewu – rośliny niespokrewnionej z krzewem herbacianym. Ponieważ zawiera nieznaczne ilości teiny oraz garbników, posiada delikatny miodowy smak i doskonale nadaje się do picia podczas ciąży.
Ponadto herbata Rooibos jest bogata w przeciwutleniacze chroniące komórki przed wolnymi rodnikami i wspomaga układ odpornościowy.

Herbaty ziołowe w ciąży – które wybrać?

Picie herbat ziołowych w ciąży jest bezpieczne pod warunkiem zachowania umiaru. Zawierają one witaminę C, są także źródłem: wapnia, żelaza, fosforu i związków bioaktywnych, dzięki czemu przypisuje się im szczególne właściwości, jednak herbatki ziołowe powinny być stosowane z umiarem. Jaką herbatę pić w ciąży?

Melisa w ciąży

Napar polecany jest przyszłym mamą ze względu na działanie uspokajające, relaksujące. Naturalnie reguluje ciśnienie krwi, wywiera korzystny wpływ na układ nerwowy i krwionośny. Jednocześnie herbata z melisy wzmacnia odporność dzięki zawartości witaminy C, chroni przed infekcjami, a po okresie ciąży – wspomaga laktację.

Herbata rumiankowa

Polecana jest w ciąży przy łagodzeniu mdłości i innych dolegliwości ze trony układu pokarmowego jak wzdęcia, stany zapalne żołądka oraz jelit. Rumianek pomocny jest także w stanach zapalnych pęcherza moczowego, infekcji dróg płciowych, bolesnych skurczów macicy.

Pokrzywa w ciąży

Pomaga utrzymać prawidłowe ciśnienie krwi oraz wspomaga utrzymanie właściwego poziomu cukru we krwi, zawiera wapń, żelazo, oraz witaminę K, B2. Jednocześnie działa moczopędnie, oczyszcza organizm z toksyn, dzięki czemu picie naparu z pokrzywy chroni przed gromadzeniem nadmiaru wody i występowaniu opuchlizny

Imbir w ciąży

Jest szczególnie polecany w przypadku mdłości. Wspomaga trawienie, eliminuje wzdęcia, zapobiega kolkom jelitowym. Inne cenne właściwości kłącza imbiru to działanie bakteriobójcze i przeciwgrzybiczne, działanie moczopędne. Dodatek świeżego imbiru do herbaty korzystnie wpłynie na samopoczucie kobiety w ciąży.

Herbata miętowa

Działa korzystnie na przewód pokarmowy, wspomaga trawienie, łagodzi mdłości, a także działa uspokajająco. Nie ma zalecanej ilości spożycia, zatem herbatę miętową (miętę) w ciąży należy pić z umiarem.

Przeciwwskazana jest natomiast szałwia w ciąży. Roślina ta zawiera "tujon" – związek działający neurotoksycznie, poronnie, a także nasilający bóle brzucha i nudności. Niewielkie spożycie nie stanowi istotnego zagrożeniam jednaka w przypadku znacznego spożycia może powodować zagrożenie dla prawidłowego przebiegu ciąży i życia. Przeciwwskazane podczas ciąży są również herbaty zawierające zioła zakazane w ciąży m.in: aloes, piołun, krwawnik pospolity, lubczyk ogrodowy, hibiskus, anyżek, żeń-szeń, dziurawiec, senes czy miętę polną.

Witaminy i minerały w ciąży – dieta i suplementy dla ciężarnej

Dieta w ciąży powinna być urozmaicona, aby dostarczała ważnych witamin i składników mineralnych. Do najważniejszych należy żelazo, magnez, jod, witamina A, C czy witaminy z grupy B. Jednak zapotrzebowania na niektóre z nich nie jest w stanie pokryć nawet dobrze skomponowany jadłospis. Dlatego zaleca się suplementy w ciąży, do których należy kwas foliowy, jod, witamina D oraz kwas tłuszczowy DHA.

Witaminy dla kobiet w ciąży – źródła w diecie ciężarnej

Zapotrzebowanie na witaminy w ciąży znacząco wzrasta. Zapewnienie odpowiedniej podaży tych składników jest niezwykle ważne dla prawidłowego przebiegu ciąży. Które z nich są najbardziej istotne?
Cenna jest witamina A. W ciąży jest niezbędna do prawidłowego rozwoju kości i zawiązków zębów płodu, jednak nadmiarze jest bardzo toksyczna, dlatego nie powinno przyjmować się jej w suplementach. Źródła witaminy A to: wątróbka, mleko, jajka, marchew, szpinak, brokuły, ziemniaki, dynia, żółte owoce, żółte i zielone warzywa.

Z kolei witamina D warunkuje prawidłowy rozwój kośćca płodu, zapewnia odpowiednią gospodarkę wapniowo-fosforanową. Dzieci matek z niedoborami witaminy D w ciąży są narażone na zmniejszoną masę kostną, astmę, cukrzycę, choroby autoimmunologiczne, nowotworowe i sercowo-naczyniowe. Witaminę D znajdziemy w mleko, masło, tłuste ryby morskie, jajka.
Oleje roślinne, zarodki pszenne, orzechy to pokarmu, w których występuje witamina E, która odpowiada za rozwój narządu wzroku, formowanie czerwonych krwinek i mięśni. Witamina C w ciąży odpowiada za rozwój układu nerwowego, wpływa na zdolności poznawcze i koncentrację dziecka. Dostarczą jej natka pietruszki, czerwona papryka, ciemne owoce jagodowe, zielone warzywa, cytrusy.

Kwas foliowy i inne witaminy z grupy B – rola w czasie ciąży

Wśród witamin dla ciężarnych jako najważniejszy spośród witamin z grupy wymienia się kwas foliowy, czyli witamina B9. Kwas foliowy w ciąży odpowiada za prawidłowy rozwój cewy nerwowej, mózgu i zdolności intelektualne dziecka. Źródła to: szpinak, brokuły, bób, brukselka, groszek zielony, szparagi, awokado, pomarańcze, banany, jajka, otręby pszenne.

Nie jest to jednak jedyna witamina z grupy B istotna w ciąży.

• Witamina B1 – kontroluje przemiany energetyczne i wpływa na funkcjonowanie układu nerwowego. Niedobór witaminy B1 w ciąży wpływa na rozwój układu nerwowego, pokarmowego i sercowo-naczyniowego płodu. Źródła: pełnoziarniste produkty zbożowe, mięso, jajka, brązowy ryż, razowy makaron, orzechy, nasiona roślin strączkowych.
• Witamina B2 – odpowiada za gospodarkę energetyczną, jest niezbędna do prawidłowego wzrostu i rozwoju płodu. Źródła: mięso, ryby, nabiał, jajka, kasza jaglana.
• Witamina B6 – uczestniczy w produkcji czerwonych krwinek. Witamina B6 w ciąży pomaga zmniejszyć nudności i wymioty. Źródła: kasza gryczana, kurczak, indyk, wieprzowina, czerwona papryka.

Magnez, jod, żelazo – składniki mineralne ważne w ciąży

Nie tylko witaminy dla ciężarnych, ale również odpowiednie składniki mineralne powinny być elementem prawidłowej diety w ciąży.
W jadłospisie ciężarnej ważny jest wapń, który odpowiada za mocne kości i zęby, zapobiega powstawaniu zakrzepów. Wapń w ciąży uczestniczy także w kształtowaniu układu nerwowego, serca i mięśni dziecka. Występuje w takich produktach jak mleko i nabiał, napoje roślinne wzbogacane wapniem, brokuły, jarmuż, orzechy, ryby z puszki jedzone z ośćmi.
Nie może zabraknąć także odpowiedniej podaży żelaza w ciąży, które uczestniczy w produkcji hemoglobiny, zapobiega anemii, niskiej masie urodzinowej dziecka i przedwczesnemu porodowi. Produkty bogate w żelazo to mięso czerwone i białe, nasiona roślin strączkowych, suszone owoce, zarodki pszenne.
Jod w ciąży odpowiada za prawidłowy rozwój tarczycy, układu nerwowego i późniejsze zdolności intelektualne dziecka. Jego niedobory mogą wywołać nawet poronienie lub śmierć wewnątrzmaciczną, dlatego w diecie ciężarnej powinny pojawić się jego źródła, takie jak ryby, owoce morza, glony, ser żółty, orzechy laskowe, jajka, płatki owsiane, sól jodowana.
Ciężarnej niezbędny jest także cynk. Niedobór cynku w ciąży może prowadzić do niskiej masy urodzeniowej dziecka, przedwczesnego porodu, a nawet stanu przedrzucawkowego. Wywołuje nieprawidłowy rozwój umysłowy dziecka, zaburzenia wzrostu, ze strony układu pokarmowego i oddechowego. Aby dostarczyć go z dietą należy jeść mięso, jajka, ryby, nasiona dyni i słonecznika, sezam, otręby pszenne, cebula, czosnek.
Nie można również zapomnieć o magnezie. Magnez w ciąży uczestniczy w formowaniu łożyska, układu kostnego i tkanek płodu. Jego niedobór powoduje m.in. skurcze mięśni i macicy, co może wywołać poronienia, dlatego w menu kobiety spodziewającej się dziecka warto dodać kakao, słonecznik, migdały, kasza gryczana, rośliny strączkowe, orzechy, ryż, płatki owsiane, które stanowią źródło magnezu.

Suplementy w ciąży – minerały i witaminy dla ciężarnych w tabletkach

Większość witamin i składników mineralnych kobieta ciężarna jest w stanie dostarczyć, gdy stosuje urozmaiconą dietę bogatą w warzywa, owoce, zawierającą ryby, mięso, jajka, orzechy, nasiona roślin strączkowych i dodatek nabiału. Suplementy w ciąży są jednak niezbędne, ponieważ samą dietą kobieta ciężarna nie jest w stanie pokryć zapotrzebowania na część ważnych składników. Wskazane jest przyjmowanie jednoskładnikowych preparatów dostarczających rzeczywiście niezbędnych witamin i składników mineralnych. Witaminy w ciąży, które powinna suplementować każda kobieta to:

• kwas foliowy – najlepiej zacząć przyjmować 6 miesięcy przed planowaną ciążą w dawce 400 µg dziennie. Jest szczególnie istotny w pierwszych 6 tygodniach rozwoju płodu, ale zaleca się przyjmować kwas foliowy przez całą ciążę.
• Jod – przeciętna polska dieta nie jest w stanie pokryć zapotrzebowania ciężarnej na jod, dlatego zaleca się 150 µg w suplementach dziennie.
• Witamina D – źródła pokarmowe są bardzo ubogie w witaminę D, a w Polsce od października do marca skóra nie produkuje jej w ogóle, ze względu na zbyt małe nasłonecznienie. Przez całą ciążę, a najpóźniej od II trymestru należy przyjmować 800–1000 IU witaminy D.
• Kwas tłuszczowy DHA – zmniejsza ryzyko przedwczesnego porodu, jest bardzo istotny dla rozwoju mózgu i zdolności intelektualnych dziecka, zapobiega astmie i chorobom autoimmunologicznym. Zaleca się suplementowanie 500–600 mg kwasu DHA dziennie od samego początku ciąży.”

Stres w ciąży – jak silne nerwy wpływają na ciążę i dziecko?

Stresu w ciąży trudno uniknąć, zwłaszcza na jej początku, kiedy dowiadujemy się o nadchodzących zmianach. O ile krótkotrwałe napięcie nerwowe nie jest szkodliwe, silne, ciągłe zdenerwowanie może mieć groźne skutki. Złe samopoczucie na tle nerwowym wynika m.in z bólów i zawrotów głowy, nudności czy nadpotliwości, będących typowymi objawami stresu. Jak nerwy wpływają na ciążę i dziecko? Czym grożą? Jakie są sposoby radzenia sobie ze stresem?

Stres w ciąży – jak stres wpływa na ciążę?

Stres jest nieodłączną częścią życia każdego człowieka. W odpowiednich dawkach stanowi bodziec do rozwoju zarówno psychicznego, jak i fizycznego. Jednak przewlekłe, ciągłe zdenerwowanie lub bardzo silne napięcie nerwowe może mieć wiele negatywnych skutków. Kontakt z różnorodnymi czynnikami stresowymi jest jednak bardzo ważny, gdyż pozwala wypracować mechanizmy obronne, pomagające radzić sobie z nerwami. Duże znaczenie ma to także w czasie ciąży.
Dla organizmu kobiety sama ciąża jest czynnikiem stresowym, który prowadzi do wielu pozytywnych zmian w organizmie, dzięki którym możliwe jest odpowiednie wzrastanie i rozwój płodu. Mamy tu do czynienia ze stresem pozytywnym, którego kobieta ciężarna nawet sobie nie uświadamia.
Jednak najczęściej mówiąc o stresie mamy na myśli zdenerwowanie. W tym wypadku możemy zauważyć negatywny wpływ stresu na ciążę. Napięcie nerwowe w czasie ciąży powoduje u kobiety wyrzut tzw. hormonów stresu, które krążą w jej organizmie, pomagając ustrojowi dostosować się do danej sytuacji. Wiąże się to jednak z wystąpieniem szeregu nieprzyjemnych dolegliwości.

Objawy stresu – do czego prowadzą silne nerwy w ciąży?

Złe samopoczucie w ciąży, wywołane silnymi nerwami, wynika z wystąpienia takich objawów, jak:

• szybsze bicie serca,
• szybsze i głębsze oddychanie,
• wzmożona potliwość,
• ból i zawroty głowy,
• nudności i wymioty, biegunka,
• bóle mięśniowe i bóle w klatce piersiowej

Jak zdenerwowanie w ciąży wpływa na dziecko? Hormony stresu uwalniane w organizmie kobiety, podobnie jak wiele innych substancji, przenikają do krążenia rozwijającego się płodu, powodując również u niego pewne adaptacyjne zmiany, w tym szybszą pracę serca. W bardziej zaawansowanej ciąży sama kobieta może zauważyć, że „dziecko się zdenerwowało” razem z nią, ponieważ, przykładowo, odczuwa więcej intensywnych ruchów płodu.

Skutki stresu w ciąży – czym grozi napięcie nerwowe?

W przypadku krótkotrwałego, niewielkiego stresu trudno mówić o długofalowych skutkach dla rozwoju ciąży i dziecka. Najczęściej „stresy dnia codziennego” są na tyle mało intensywne, że nie można zauważyć powyżej wymienionych zmian. Jeśli natomiast mamy do czynienia z przewlekłym, silnym stresem w ciąży, skutki mogą być poważne. Często nie sam stres będzie tutaj czynnikiem szkodzącym, ale na przykład nieodpowiednie sposoby radzenia sobie z nerwami: tzw. zajadanie stresu czy używki w postaci papierosów i alkoholu.
Są to dość powszechnie znane „sposoby na stres”, które mają negatywny wpływ na organizm człowieka, tym bardziej w okresie ciąży, ponieważ mogą powodować:

• wady wrodzone w tym FAS (alkoholowy zespół płodowy),
• poród przedwczesny,
• hipotrofię (niska masa urodzeniowa dziecka)
• obumarcie płodu.

Należy również pamiętać, że silne nerwy w ciąży, szczególnie stres na początku ciąży mogą w prowadzić nawet do samoistnego poronienia. Dlatego należy pamiętać, że kobieta ciężarna powinna być pod szczególną opieką lekarzy oraz rodziny, aby w miarę możliwości udało się unikać silnego stresu lub jak najbardziej ograniczyć jego ewentualne negatywne skutki.

Sposoby na stres w ciąży – jak poradzić sobie ze stresem?

Każdy z nas w trakcie swojego życia wypracowuje sobie metody radzenia sobie ze stresem, jednak nie wszystkie mogą być wykorzystywane w czasie oczekiwania na poród. Napięcie nerwowe w ciąży można zmniejszyć, stosując jedną lub połączenie kilku metod
Na stres pomoże spacer na świeżym powietrzu, słuchanie muzyki czy czytanie książki. Aby zmniejszyć napięcie nerwowe, poleca się także ćwiczenia oddechowe. Silne zdenerwowanie może ukoić również wysiłek fizyczny – odpowiednio dostosowany do zaawansowania ciąży i stanu zdrowia kobiety ciężarnej.
Domowym sposobem na nerwy w ciąży są także niektóre zioła. Na stres pomoże np. napar z melisy. W sklepach dostępne są gotowe herbatki ziołowe, można również zakupić suszone liście i sporządzać je samodzielnie.
Jeśli niefarmakologiczna walka ze stresem w czasie ciąży okaże się nieskuteczna, warto skonsultować się z lekarzem, który może zaproponować krótkotrwałe przyjmowanie leków uspokajających, np. hydroksyzynę.

Depilacja w ciąży – pastą cukrową, woskiem, laserem czy depilatorem?

Depilacja w ciąży stanowi nie tylko aspekt estetyczny, ale przede wszystkim zapewnia wygodę i poczucie komfortu podczas porodu. Warto jednak pamiętać, że kobiety ciężarne nie mogą stosować wszystkich metod usuwania zbędnego owłosienia – należy tu wymienić metodę laserową czy z wykorzystaniem ultradźwięków (ryzyko przedwczesnego porodu czy uszkodzenia płodu). Najlepszym sposobem depilacji przed porodem będzie użycie pasty cukrowej.

Depilacja przed porodem – jakich metod unikać?

Depilacja w ciąży stanowi bardzo duży problemem dla wielu kobiet. Odpowiednio wykonana gwarantuje uczucie gładkiej skóry i poprawia samopoczucie przyszłej mamy.
Ze względu na zwiększoną wrażliwość na ból oraz na możliwość przenikania składników aktywnych w preparatach depilacyjnych, nie wszystkie metody są wskazane dla ciężarnych, należą do nich te opisane poniżej.

• Depilacja kremowa w ciąży – substancje zawarte w kremie rozpuszczają keratynową strukturę włosa. Mimo że działają powierzchniowo, to mogą powodować bardzo silne podrażnienia skóry oraz reakcje alergiczne. W składzie preparatów znajdują się m.in.: oleje mineralne, alkohol stearynowy, palmitynian izopropylu oraz wodorotlenek wapnia lub sodu. Te ostatni składniki powodują wysokie nadają środkom tego typu zasadowe pH preparatu, które niekorzystnie wpływa na skórę.
• Depilacja laserowa w ciąży – stanowi bezwzględne przeciwwskazanie dla ciężarnych i kobiet karmiących piersią. Podczas zabiegu wiązki światła lasera wnikają w głąb włosa, doprowadzając do jego trwałego usunięcia. Należy mieć na uwadze, że światło lasera może powodować zaburzenia w rozwoju płodu, jak również ból i stres towarzyszący depilacji tego typu.
• Depilacja ultradźwiękowa w ciąży – u kobiet ciężarnych nie wolno jej wykonywać. Podczas zabiegu wykonuje się depilację woskiem. Następnie, za pomocą ultradźwięków, wprowadza się do skóry enzymy powodujące uszkodzenie włosków. Oprócz ryzyka trwałego uszkodzenia płodu fale ultradźwiękowe powodują skurcz, czego efektem może być przedwczesny poród lub poronienie.
• Depilacja woskiem oraz depilatorem w ciąży – stanowi względne przeciwwskazanie dla kobiet spodziewających się dziecka. Chociaż metodyka tych zabiegów jest różna, to obie wywołują dość duży ból i podrażnienie skóry. Można je przeprowadzać, gdy ciężarna ma wysoki próg bólu, a skóra jest przyzwyczajona do tej metody depilacji. Kolejną wadą jest możliwość powstawania zjawiska wrastania włosów w skórę, co może wywołać miejscowy stan zapalny.

Jak każdy zabieg depilacja przed porodem ma swoje przeciwwskazania, są to m.in.: świeża opalenizna, rany czy wypryski z miejscu depilowanym, ciąża zagrożona, złe samopoczucie oraz liczne znamiona i brodawki.

Pasta cukrowa – najlepsza metoda depilacji w ciąży?

Najważniejszym aspektem wyboru depilacji w ciąży jest nieinwazyjność i obecność w preparatach składników aktywnych, które są bezpieczne dla rozwoju dziecka. Do takich metod należy depilacja pastą cukrową. Jest to specjalnie przygotowana masa składająca się wyłącznie z naturalnych składników. W jej recepturze można znaleźć m.in.: wodę, cukier i sok z cytryny. Ze względu na brak substancji konserwujących i zapachowych oraz barwników nadaje się do depilacji skóry wrażliwej, alergicznej czy łuszczycowej. Wysokie stężenie cukru uniemożliwia rozwój bakterii, a dodatek soku z cytryny działa antyseptycznie. Ze względu na liczne zalety pasty cukrowej jest ona polecana dla kobiet w ciąży.

Depilacja przed porodem daje poczucie pewności siebie przy częstych badaniach lekarskich, pozwala usunąć włoski bez podrażnień unikając przy tym wrastania włosów. Ponadto depilacja pastą cukrową z racji braku chemicznych składników nie wywołuje uczuleń i stanów zapalnych.

Zaletą pasty cukrowej do depilacji jest to, że nie przykleja się ona do skóry, nie powoduje podrażnień i (co ważne) – jest mniej bolesna.
Depilację pastą cukrową wykonuje się zgodnie z kierunkiem wzrostu owłosienia, dlatego też można ją stosować nawet w przypadku krótszych włosków. Podczas zabiegu pasta przyjmuje temperaturę ciała, dlatego też jej nie parzy. Ze względu na mały ból, jaki wiąże się z tym zabiegiem i naturalne składniki pasty, możliwe staje się wykonanie zabiegu okołoporodowej depilacji okolic intymnych w ciąży.
W przeciwieństwie do metody woskowej, przeciwwskazaniem nie są tu rozszerzone naczynka na twarzy czy wenektazje na nogach.

Depilacja przed porodem – krok po kroku

Wykonanie depilacji przed urodzeniem dziecka powinno wiązać się z przygotowaniem skóry do zabiegu. Ważne, aby kobieta korzystająca z profesjonalnych usług w gabinetach kosmetycznych unikała ryzyka prowadzącego do podrażnień w okolicach zabiegowych.

Skórę przed depilacją w ciąży należy nawilżać, a czasami natłuszczać. Dodatkowo zmniejszy to ryzyko podrażnień w momencie samego zabiegu. Jeżeli odstający brzuch na to pozwoli, to na dzień przed zabiegiem można wykonać delikatny peeling składający się z naturalnych składników (drobnoziarnisty cukier z dodatkiem soku z cytryny i oliwy z oliwek). Usunięcie martwego naskórka pozwoli dokładniej wykonać zabieg oraz zapobiegnie wrastaniu włosów.

Bezpośrednio przed zabiegiem osoba wykonująca depilację odtłuszcza skórę, co pozwala na lepszą przyczepność czynnika depilującego. Zazwyczaj takie preparaty zawierają również składniki o właściwościach dezynfekujących oraz zmniejszających ból, np. lawendę czy trawę cytrynową.
Skóra po depilacji może być lekko czerwona i rozgrzana, co jest naturalnym zjawiskiem. Zastosowanie dodatkowego preparatu na bazie mięty da efekt ukojenia i przyjemnego uczucia chłodu. Na podrażnioną skórę po zabiegu depilacji przed porodem można stosować preparaty na bazie wyciągu z: orzecha laskowego, ruszczyka, aloesu, alantoiny oraz ekstraktu ryżowego. Warto pamiętać również o szukaniu takich kremów po depilacji w ciąży, które mają naturalne właściwości przeciwzapalne (rumianek, nagietek).

Ważne, aby zawsze po depilacji w ciąży stosować krem z wysokim filtrem. Nie uwzględnienie tego produktu po zabiegu może powodować powstawanie posłonecznych przebarwień na skórze.”